Bir İhanettir Ölüm, Çekip Giderken Hayat...
' Ölüm, hayatı giyinmiyor hiçbir mevsim... '
pek çok şeyin adı yok daha
A, B, C... her harf bir şeye benziyor
hayat ve ölüm iki hece
azrailin yaptığı seçmece
yalnızlık öylesine çiçeği burnunda
onu anlamazsan duyulmaz sesin
sonra ter içinde yüreğin
elleri pençe gibi gülüşlerimin
sakallarım taraz taraz
odamın da canı var
uyuttum ruhlarımı bir bir
buğulu bir cama tüner
tutmamak için verilen sözlerim
ve kirişler inliyor
çivilerle vidaların umutsuzluğundan
bilmem kaç hanelik
bir kerpiç köydür benim ruhum
bilge simyacıların sekizinci harikası
paçavralar içinde odamda durur
ve üç altın sikkeye kabulüm
bütün sömürgelerime karşın
kendim için utandıracağım
hayat ve ölümü
bir gün sonsuza dek ölmeye
bu yıl - ya da - yüzyıl içinde bir gün
yalnızlığa yakalandığım gece
ve çokluğun umudunda kaç teklik kim bilir
yok olsun diye
sonra ben
bölüşürüm bütün gözyaşlarımı
elimin üzerinde olmayan feodal ellere
göz akıntısıdır, sırılsıklam hayat
kime anlatılırki hayat
hayattaki yara ki bayat
yuh kalemime
yalnız hayat
aldırma geceye
özünü kanat...